We hebben een gedenkwaardige week achter de rug met hoogte- en dieptepunten. Na een succesvol verlopen jubileumfestival op vrijdag en zaterdag degradeerde ons eerste elftal op zondag naar de tweede klasse.
De voorbije week stond grotendeels in het teken van de voorbereiding van het Spartaans jubileumfestival. Drie jonge jongens (Tom, Lars en Sten) hadden de verantwoordelijkheid op zich genomen om halverwege het jubileumjaar van onze club een heus festival te organiseren. Een mooie uitdaging, hard werken en enige stress over de weersvoorspelling en het te verwachten bezoekersaantal. Veel onderling overleg over tal van zaken.
Op vrijdagmiddag naar de uitvaart van Willy van Oorschot die vorige week helaas overleed. Willy was bijna 45 jaar lid van onze vereniging, bezocht de wedstrijden van ons eerste elftal en trad vroeger als zanger regelmatig op na wedstrijden in onze kantine, die hij destijds nog vaak bezocht.
Daarna toch weer omschakelen naar het evenement dat voor de deur stond: het Spartaans jubileumfestival. Het festivalterrein en het podium zagen er prachtig uit. De vrijdag was koud, maar gezellig met een hoog “reünie-gehalte”. De zaterdag startte met veel regen en daarom waren er de eerste uren van het festival slechts vier (!) bezoekers. Toen de buien aan het eind van de middag eindelijk wegtrokken, liep het festivalterrein, lees: oude parkeerplaats, vol. De DJ’s maakten er een waar spektakel van. Beweging was er zelfs van enkele Feyenoord- en Ajaxsupporters bij de muziek die ook tijdens de huldiging van landskampioen PSV gedraaid werd. Oud teamgenoot Zany sloot het festival af. Toen “We are Spartans” door de speakers knalde, was de feestvreugde niet meer te temperen tot aan het einde van de avond. Complimenten aan de organisatie en alle vrijwilligers. Het was een ervaring waaraan velen nog lang met plezier zullen terugdenken. Dat zullen ook de 25 afgereisde Engelsen van Sandiacre Town doen, die vanwege het jubileum naar Beek en Donk waren gereisd en drie dagen met ons hebben mee gefeest.
Een dag later was er een andere spanning. Een deel van de seniorenteams was al klaar met de competitie maar Sparta’25 1 moest nog vol aan de bak om degradatie te voorkomen en was daarbij ook nog afhankelijk van de uitslag van mededegradatiekandidaat De Valk. Op karakter werd een verdiende overwinning geboekt tegen Limburgia uit Brunssum, dat de eerste periodetitel had gewonnen. Toen de spelers in de slotfase juichten voor hun tweede goal, gemaakt door jongeling Rois Smits, had het publiek de bui al zien hangen. Concurrent De Valk had de eigen wedstrijd gewonnen en duwde daarmee Sparta’25 naar de tweede klasse. Een klasse waarin Sparta’25 hoort, volgens velen, maar degraderen wil je natuurlijk nooit. Dus toen maar samen, eerst in het kleedlokaal en daarna in het clubgebouw, de teleurstelling verwerkt. Hopelijk hebben twee leerzame jaren in de eerste klasse ons genoeg gebracht voor een mooie rol in de tweede klasse, met hopelijk veel regionale tegenstanders.
Een seizoen moet, ongeacht het eindresultaat, goed en samen worden afgesloten. Ik was blij dat ondanks de teleurstelling van de degradatie een groot aantal mensen in de kantine aanwezig was. Daarmee kon ook de afscheidnemende Philippe Cleutjens in het zonnetje gezet worden. Philippe stopt na meer dan 10 jaar met het spelen van wedstrijden in het eerste elftal. Hij kenmerkte zich altijd door zijn sportieve speelstijl en is jarenlang een vaste en belangrijke waarde geweest in ons vaandelteam. Toen de aanwezige zanger zijn Nederlandstalige krakers had gezongen, werd het drukke weekend langzaam maar zeker toch echt afgesloten.